Salt Lake City en verder!

Vanmiddag gaan we bij Truus en Adriaan op visite, maar voor we daar naar toe gaan willen we even langs de grootste mijn in de wereld waar men kopererts delft. Het is een daglicht mijn en hij is zo groot dat hij net zoals de Chinese muur ook vanuit de ruimte te zien is. Die mijn ligt in de bergen ten westen van Salt Lake City. Het is ongeveer 50 km rijden. Als we daar zijn zien we dat het visitorcentre gesloten is. We rijden naar de poort en vragen of we naar binnen kunnen zonder het visitorcentre te bezoeken. Dat blijkt niet te gaan. De mijn is gesloten voor bezoekers omdat het te gevaarlijk is. Er is vorig jaar een aardverschuiving geweest dus men wil niet het risico lopen dat het fout afloopt. Jammer. Hierna zijn we naar Truus en Adriaan gereden. Het was een gezellige middag waarbij we gezellig gekletst hebben. Truus en Adriaan hebben een prachtig groot huis met verschillende grote kamers. 's Avonds zijn we met ons viertjes uit eten geweest in de Red Lobster. Daarna hebben we nog een bakkie gedaan en hebben we een slaapplekje bij de Wallmart gezocht. Het waaide verschrikkelijk. Alles kleppert en kraakt in de camper. 
Vrijdag 17 april
Vandaag gaan we het centrum van Salt Lake city bezoeken en dan met name het gedeelte waar de mormoonse gemeenschap zit. Dat was wel interessant. Er werd over de geschiedenis van het mormoonse geloof verteld en waarom men in Salt Lake city terecht is gekomen. Alles is doorspekt met onze lieve heer en men is overdreven vriendelijk. De broeders en zusters zijn allemaal netjes gekleed en je wordt op iedere verdieping opgevangen en in de gaten gehouden. We hebben in het tabernakel huis een orgelles bijgewoond. De akoestiek was geweldig en dat werd even gedemonstreerd door een broeder in een driedelig pak. Hierna zijn we naar Antilope Island gereden waar nog Bisons rondlopen. Dat viel een beetje tegen. We hebben wel Bisons gezien en ook coyotes en dat was het een beetje.   
Zaterdag 18 april
Vandaag wordt een reisdag. We gaan van Salt Lake city in de richting van San Francisco. Of we dat in een ruk gaan halen weet ik niet. Het is ongeveer 1200 km rijden. Desalniettemin is de route onderweg weer mooi. Het weer is prachtig en we rijden door verschillende mooie landschappen. Als we net Salt Lake city verlaten hebben komen we langs het zoutmeer. Het water in dit meer is smeltwater van de sneeuw in de buurt en kan alleen weg door verdamping. Er is geen rivier. Omdat het meer eigenlijk de bodem van een oude zee betreft is het meer verschrikkelijk zout. Het water is van 6 tot 23% zout. Het meer is ook al aardig geslonken want normaal zou Salt Lake city onder water staan. Niet om het een of ander maar de sneeuw die gevallen was toen wij er waren was meer dan welkom. We zijn ook nog langs Bonneville saltflats gereden. Dit is de place to be om de snelheidsrecords te verbeteren. Een grote witte oogverblindende zoutvlakte. Maar wel mooi. Dit is in dezelfde omgeving als waar de atoombom is gemaakt die op Hiroshima of Nagasaki is gegooid. Dat is een heel ander verhaal. We zijn gestopt bij een restarea waar ook nog het een en ander was opgeschreven over de moeilijke reis die de pioniers naar het westen van Amerika. In de vorige eeuw hadden. I.v.m. de hitte kon men niet overdag reizen maar moest met 's nachts door de woestijn trekken. Ook was beschreven hoeveel mensen, muilezels en paarden daarbij het leven hadden gelaten. Uiteindelijk zijn we in Winnemucca beland bij de Wallmart. Even rust in de tent. We werden daar nog aangesproken door een vrachtwagenchauffeur en zijn vrouw die onderstellen van aanhangers geladen hadden. Ze waren renegades. Eigen rijders dus. Een tankje diesel kostte hem 600$. Zij hadden hun eigen huis verhuurd en leefden nu in de truck en het verdiende goed.